Στα 18 του, μετακόμισε με την οικογένειά του στη Φιλαδέλφεια· εκεί συμμετείχε στην "Frankie Fairfax Orchestra" και στη συνέχεια βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου έπαιζε με τους Teddy Hill και Edgar Hayes στα τέλη του 1930.
Το 1939, ο Gillespie εντάχθηκε στη μπάντα του Cab Calloway, με την οποία ηχογράφησε το "Pickin' the Cabbage", μια από τις πρώτες συνθέσεις του· αυτό θεωρήθηκε, από κάποιους στον κόσμο της jazz, ως η πρώτη του προσπάθεια, να δώσει μια latin νότα στη δουλειά του.
Από το 1937 έως το 1944, παίζει με εξέχουσες μπάντες swing, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των Benny Carter και Charlie Barnet. Επίσης, άρχισε να δουλεύει με μεγάλους μουσικούς, όπως οι Ella Fitzgerald, Earl Hines, Jimmy Dorsey και Charlie Parker, όλο αυτό το διάστημα. Εμφανίζεται, συχνά ως επικεφαλής ορχήστρας, με τον Parker στο σαξόφωνο κι αναπτήσει ένα μουσικό είδος που είναι γνωστό ως "bebop", μια αντίδραση στο swing, που διακρίνεται για τις ασύμφωνες αρμονίες και την πολυρυθμία της.
"Η μουσική του Charlie Parker και η δική μου, έβαλε τα θεμέλια για το σύνολο της μουσικής που παίζεται τώρα", δήλωνε ο Gillespie χρόνια αργότερα. "Η μουσική μας πρόκειται να είναι η κλασική μουσική του μέλλοντος".
Εκτός από τη δημιουργία του "bebop", ο Gillespie θεωρείται ένας από τους πρώτους μουσικούς που πάντρεψαν την Αφροκουβανέζικη μουσική, τους ρυθμούς της Καραϊβικής και της Βραζιλίας και τη jazz. Το έργο του στο είδος της "latin-jazz" περιλαμβάνεται στα "Manteca", "A Night in Tunisia" και "Guachi Guaro", μεταξύ άλλων.
Η δική του big band, η οποία υπήρξε από το 1946 έως το 1950, ήταν το αριστούργημά του και του κάλυπτε τις ανάγκες του, τόσο ως σολίστ όσο και ως σόουμαν. Έγινε, αμέσως, αναγνωρίσιμος από το ασυνήθιστο σχήμα της τρομπέτας του, με την κλίση της καμπάνας, προς τα πάνω, σε μια γωνία 45 μοιρών, αποτέλεσμα κάποιος ατυχίας, όταν κάθισε πάνω της, το 1953, αλλά, όταν το έπαιξε αργότερα, ανακάλυψε ότι το νέο σχήμα βελτίωνε την ποιότητα ήχου του οργάνου, και το καθιέρωσε, σε όλες τις τρομπέτες του, στη συνέχεια. Πιο γνωστά έργα Gillespie από την περίοδο αυτή, τα "Oop Bob Sh' Bam", "Groovin' High", "Leap Frog", "Salt Peanuts" και "My Melancholy Baby".
Στα τέλη της δεκαετίας του '50, ο Gillespie συνεργάζεται με τους Duke Ellington, Paul Gonsalves και Johnny Hodges στο "Ellington's Jazz Party" που κυκλοφόρησε το 1959.
Την επόμενη χρονιά, κυκλοφορεί το "A Portrait of Duke Ellington", ένα άλμπουμ αφιερωμένο στον Ellington αλλά χαρακτηρίζει επίσης το έργο των Juan Tizol, Billy Strayhorn και Mercer Ellington, γιού του θρυλικού μουσικού. Ο Gillespie συνεχίζει, πλέον, με ηχογραφήσεις άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων των "Serenade to Sweden", "Sophisticated Lady" και "Johnny Come Lately".
Ο Dizzy Gillespie, πέθανε στις 6 Ιανουαρίου του 1993, σε ηλικία 75 ετών...
ΠΗΓΗ: http://www.biography.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου