Ο πατέρας του, Peter Howard "Pete" Brubeck, με καταγωγή από την Ελβετία, ήταν αγελαδοτρόφος και η μητέρα του Elizabeth (αγγλογερμανικής καταγωγής), δασκάλα του πιάνου.
Ο νεαρός Brubeck, πήρε μαθήματα πιάνου από τη μητέρα του, αλλά δεν μπορούσε να διαβάσει μουσική, εξαιτίας της "φτωχής" του όρασης. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του γράφτηκε στο "College of the Pacific" στο Stockton, (νυν "University of the Pacific") για να σπουδάσει κτηνίατρος και να αναλάβει τη διεύθυνση του οικογενειακού ράντσου. Το μυαλό του, όμως, ήταν στη μουσική. Με την προτροπή του καθηγητή του στη Ζωολογία εγκατέλειψε τις σπουδές του στην κτηνιατρική. "Brubeck, το μυαλό σου δεν είναι εδώ. Είναι στο Ωδείο. Χάνουμε και χάνεις τον χρόνο σου", του είπε ο Dr. Arnold.
Ο Brubeck γράφτηκε στο τοπικό ωδείο, αλλά ούτε κι εκεί οι επιδόσεις του ήταν καλές. Οι καθηγητές του γρήγορα διαπίστωσαν ότι δεν ήξερε να διαβάζει μουσική, ενώ οι γνώσεις του στην αντίστιξη και την αρμονία ήταν φτωχές. Θέλησαν να τον διώξουν, αλλά πείστηκαν να παραμείνει στη σχολή και να αποφοιτήσει, αρκεί να μην γίνει δάσκαλος της μουσικής και χαλάσει τη φήμη του ωδείου. Παράλληλα με τις σπουδές του έπαιζε jazz, σε τοπικά κλαμπ για να συμπληρώνει το εισόδημά του.
Μετά την αποφοίτησή του από το ωδείο, το 1942, παντρεύτηκε τη ραδιοφωνική παραγωγό Iola Whitlock, συμφοιτήτριά του από το Πανεπιστήμιο, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τα τέσσερα εκ των οποίων ακολούθησαν καριέρα μουσικού. Αμέσως μετά στρατεύτηκε και στάλθηκε στα πολεμικά μέτωπα της Ευρώπης, όπου υπηρέτησε κάτω από τις διαταγές του στρατηγού Patton.
Τον επόμενο χρόνο σε μια εκδήλωση του Ερυθρού Σταυρού έπαιξε πιάνο, εντυπωσιάζοντας τους παρισταμένους. Κλήθηκε, από τους ανωτέρους του, να σχηματίσει ένα συγκρότημα, για την ψυχαγωγία των στρατιωτών κι έτσι κατόρθωσε να περάσει το υπόλοιπο της θητείας του στα μετόπισθεν, μακριά από τα θέατρα των πολεμικών επιχειρήσεων.
Στις αρχές του 1944 συνάντησε ένα σαξοφωνίστα, τον Paul Desmond, ο οποίος υπηρετούσε και αυτός τη θητεία του στην Ευρώπη, μια γνωριμία που θα παίξει σημαντικό ρόλο λίγα χρόνια αργότερα, στην ίδρυση του θρυλικού σχήματος "Dave Brubeck Quartet".
Μετά την αποστράτευσή του το 1946 συνέχισε τις μουσικές του σπουδές του με καθηγητή τον γάλλο συνθέτη Darius Milhaud, ο οποίος τον προέτρεψε να ασχοληθεί με την jazz και όχι με την κλασσική μουσική. Παρακολούθησε και μια σειρά διαλέξεων του πάπα της ατονικότητας Arnold Schoenberg στο "UCLA" (University of California, Los Angeles).
Η μουσική του καριέρα άρχισε ουσιαστικά στα τέλη της δεκαετίας του '40 με δύο γκρουπ, ένα οκτέκτο και ένα τρίο, που έφεραν το όνομά του, με πιο γνωστό συνεργάτη τον βιμπραφωνίστα και ντρέμερ Cal Tjader.
Έχοντας αναρρώσει πλήρως από ένα θαλάσσιο ατύχημα που παρ’ ολίγο να του κοστίσει τη ζωή, δημιούργησε το 1951 ένα κουαρτέτο, το "Dave Brubeck Quartet", με το οποίο έμελλε να δοξαστεί.
Με βάση το Σαν Φρανσίσκο άρχισε να παίζει σε κλαμπ και πανεπιστημιακά αμφιθέατρα της περιοχής και να γίνεται γνωστός. Το πρώτο του άλμπουμ για την "Columbia" με τίτλο "Jazz Goes to College" (1954), τον σύστησε για τα καλά στο αμερικάνικο κοινό. Την ίδια χρονιά έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό "TIME", όντας μόλις ο δεύτερος τζαζίστας που απολάμβανε αυτή την τιμή (ο πρώτος ήταν ο Louis Armstrong το 1949). Ο Brubeck δεν ενθουσιάστηκε, αφού θεωρούσε ότι έγινε εξώφυλλο για φυλετικούς λόγους, επειδή ήταν λευκός. Πίστευε ότι υπήρχαν απείρως καλύτεροι από αυτόν αφροαμερικανοί τζαζίστες, που άξιζαν αυτής της τιμής.
Το 1958 το κουαρτέτο του απέκτησε την οριστική μορφή: Dave Brubeck (πιάνο), Paul Desmond (άλτο σαξόφωνο), Eugene Wright (κοντραμπάσο) και Joe Morello (ντραμς).
Το 1959 μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το άλμπουμ "Time Out", με το οποίο άφησε το αποτύπωμά του στην ιστορία της jazz. Ένα άλμπουμ με πρωτότυπες συνθέσεις, που η "Columbia" δίσταζε να κυκλοφορήσει, επειδή οι συνθέσεις του ήταν γραμμένες σε ασυνήθιστους για τη δυτική μουσική ρυθμούς 9/8 (ο ρυθμός του ζεϊμπέκικου), 5/4, 3/4 και 6/4, τους οποίους είχε ανακαλύψει κατά τη διάρκεια της περιοδείας του σε Ευρώπη και Ασία. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τελικά στις 14 Δεκεμβρίου 1959 και γνώρισε τεράστια επιτυχία, με συνθέσεις, όπως τα "Take Five", "Blue Rondo A La Turk" και "Three to Get Ready". Υπήρξε το πρώτο άλμπουμ της jazz, που ξεπέρασε σε πωλήσεις το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έγινε πλατινένιο.
Η επιτυχία του Brubeck, συνεχίστηκε και στη δεκαετία του '60, με καταιγισμό από άλμπουμ, ένα από τα οποία, το "At Carnegie Hall" (1963), υμνήθηκε από την κριτική, ως ένα από τα καλύτερα live άλμπουμ της jazz. Ο τελευταίος δίσκος με το κουαρτέτο του ήταν το "Anything Goes" και κυκλοφόρησε το 1966.
Στα τέλη του 1967 διέλυσε το περίφημο κουαρτέτο του και περιόρισε τις συναυλίες για να αφοσιωθεί στη σύνθεση εκτεταμένων ορχηστρικών και χορωδιακών έργων ("The Light in the Wilderness", "Mass to Hope", "Τhe Gates of Justice" κ.ά.).
Στη Ελλάδα εμφανίσθηκε δύο φορές. Στις 16 Ιουλίου 1983 στο Ηράκλειο της Κρήτης και στις 28 Ιουνίου 1996 στο Θέατρο του Λυκαβηττού στην Αθήνα.
Ο Dave Brubeck πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2012...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου