Στην προπολεμική Αμερική μια τέτοια πράξη σπάνια προμήνυε καλά παιδικά χρόνια για τα τέκνα των εν λόγω γονέων.
Έτσι κι αλλιώς η Etta μεγαλώνει με την απουσία της φυσικής της μητέρας, άρα με γκουβερνάντες και συγγενείς. Ο πατέρας επίσημα άγνωστος αλλά οι φήμες τον φέρουν ως λευκό. Η ίδια διαρρέει ότι ήταν ο θρυλικός Rudolf “Minnesotta Fats” Wanderone, ένας 25χρονος άσος του σκοτεινού (υπο)κόσμου των μπιλιάρδων από την Νέα Υόρκη ο οποίος είχε υποσχεθεί ότι «θα τους στηρίζει οικονομικά με την προυπόθεση να μην αποκαλυφθεί ότι είναι ο πατέρας».
Η James ποτέ δε ρώτησε τη μητέρα της ποιός ήταν ο πατέρας της αλλά γύρω στα 1987 λέγεται ότι τον συνάντησε για πρώτη και τελευταία φορά. Άλλωστε και την ίδια τη μητέρα της την αποκαλούσε «Η μυστηριώδης κυρία».
Τα πρώτα μαθήματα στα φωνητικά, της τα δίνει ο James Earle Hines, διευθυντής της χορωδίας σε εκκλησία Βαπτιστών στο Λος Άντζελες. Γρήγορα ξεχωρίζει κι έτσι η εκμετάλλευση αρχίζει από πολύ νωρίς αφού ένας απ’ αυτούς που είχαν αναλάβει τη φροντίδα της (η μητέρα της πάντα έλειπε με διάφορους αγαπητικούς) πρότεινε στην εκκλησία να τραγουδάει η μικρή και να παίρνουν ένα μικρό αντίτιμο για τις υπηρεσίες της. Η εκκλησία αρνείται αλλά εκείνος ξυπνάει τη μικρή στα άγρια χαράματα για να τραγουδάει στους συνδαιτημόνες των ολονύχτιων χαρτοπαιγνίων που έστηνε συνοδεία άφθονου αλκοόλ στο σπίτι. Η μικρή από τη τρομάρα και το φόβο έβρεχε το κρεβάτι της.
Αργότερα η ίδια αποκαλύπτει ότι το τραύμα της επιβολής να τραγουδάει, της προκάλεσε μια αιώνια απροθυμία να τργουδάει κατ’ απαίτησην!
Το 1950 την αναλαμβάνει η φυσική της μητέρα και μετακομίζουν στο Σαν Φρανσίσκο. Μέσα σε δύο χρόνια η έφηβη James γοητεύεται από το doo-wop και φτιάχνει το κοριτσίστικο γκρούπ Creolettes. Τότε έρχονται σ’ επαφή με τον μουσικό και παραγωγό Johnny Otis (τον Έλληνα Γιάννη Βελιώτη) και ηχογραφούν το «Dance With Me, Henry» (1954) απάντηση στη μεγάλη επιτυχία της εποχής «Work With Me, Annie» του Hank Ballard. Υπογράφουν με την Modern Records και μετονομάζονται σε Peaches. Η Jamesetta με τον κατάλληλο αναγραμματισμό ακούει πλέον στο Etta James και το τραγούδι ανεβαίνει στη πρώτη θέση στα Hot Rhythm & Blues charts. Αμέσως γίνονται το εναρκτήριο γκρουπ στις συναυλίες του Little Richard στη περιοδεία του οποίου η ίδια παραδέχεται ότι «απόλαυσε εμπειρίες όχι και τις πιό κατάλληλες για ανηλίκους».
Η σόλο καρριέρα είναι προ των πυλών για την έμπειρη πια Etta. Τέλη του 1960 αφήνει την Modern και υπογράφει με την Chess του Leonard Chess.
Ατίθαση από μικρή ακολουθεί τις επιταγές της ζωής της μητέρας της και αλλάζει συνεχώς συντρόφους. Ο Bobby Murray ο οποίος περιόδευε μαζί της πάνω από 20 χρόνια εξιστορεί ότι είχε «βρεθεί» και με τον B. B. King. H ίδια πίστευε ότι το «Sweet Sixteen» του μπλουζμαν γράφτηκε για εκείνην.
Ο Leonard είχε μεγάλα όνειρα για τη μούσα του. Από το κορίτσι του doo-wop την έβλεπε να ερμηνεύει ποπ μπαλλάντες συνοδεία βιολιών και μεγάλης ορχήστρας κι ένα πρώτο δείγμα ήταν το «My Dearest Darling». Όμως τέλη του 1960 έρχεται το πρώτο της σόλο άλμπουμ «At Last!» με ποικιλλία ειδών να διατρέχουν τα τραγούδια του: jazz, blues, doo-wop και R & B! To ομώνυμο τραγούδι έμεινε ως η πιό αξιομνημόνευτη ερμηνεία του τραγουδιού αν και στην εποχή του δεν έτυχε και τόσο μεγάλης αποδοχής.
Οι δίσκοι συνεχίζονται, αλλά από το 1965 η καρριέρα της αρχίζει και φθίνει κι έτσι απομονώνεται μέχρι την επάνοδό της το 1967 που επανακάμπτει με πιό R & B ρεπερτόριο. Τότε ηχογραφεί και το «I’d rather go blind» που έγινε κλασσικό στη blues δισκογραφία. Στην αυτοβιογραφία της «Rage To Survive» λέει ότι άκουσε το τραγούδι από τον φίλο της Ellighton “Fugi” Jordan όταν τον επισκέφτηκε στη φυλακή και έγραψε το υπόλοιπο του τραγουδιού μαζί του.
Το 1969 πεθαίνει ο Chess ενώ το 1973 κυκλοφορεί ο πρώτος της δίσκος, με έντονο το rock και funk στοιχείο, “Etta James” και όπως και το επόμενο “Out On The Street Again” παίρνει διθυραμβικές κριτικές από τον τύπο αλλά υστερεί σε πωλήσεις.
Μέχρι τα τέλη των ‘70ς βρίσκεται στο προσκήνιο. Όμως, η εμπλοκή της με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ (όπως οι περισσότερες καλλιτέχνιδες του είδους) την θέτει για την επόμενη δεκαετία έξω απ’ το χώρο.
Η ουσιαστική της επανεμφάνιση γίνεται το 1989 όταν υπογράφει με την Island και αργότερα με την Electra με πλούσια παραγωγή δίσκων και πάλι σε ανάμικτα στυλ.
Το 1993 γίνεται μέλος στο Rock And Roll Hall Of Fame και εκδίδει με την Private το δίσκο “Τhe Mystery Lady: Songs Of Billie Holiday” ξαναγυρίζοντας στα λημέρια της jazz και κερδίζοντας για την ερμηνεία της το πρώτο της Grammy.
H Etta James συμμετείχε στα καλύτερα jazz φεστιβάλ του κόσμου (Montreaux, Monterey, San Francisco), κέρδισε έξι Grammy, 17 Βlues Music Awards και το 2008 η Beyonce Knowles την ενσαρκώνει στο φιλμ Cadillac Records. Η ταινία εξιστορεί κατά προσέγγιση την άνοδο και τη πτώση της Chess Records ενώ η James φαίνεται να αναζητά συνεχώς την αναγνώριση και την αγάπη του Fats.
Tον Απρίλιο του 2009 πραγματοποιεί τη τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση με το «At Last!» ενώ το 2010 της ανακοινώνουν ότι πάσχει από λευχαιμία. Προλαβαίνει και κυκλοφορεί το Νοέμβριο του 2001 το τελευταίο της δίσκο «The Dreamer». Πάντοτε η James δεν ακολουθούσε τις επιταγές της μουσικής βιομηχανίας, ούτε στο θέμα της λεπτεπίλεπτης κομψότητας, ούτε στη σχέση της με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ παραμένοντας «βρώμικη» και μποέμισσα ως το τέλος. Παλεύοντας με τους δαίμονές της η αντισυμβατική δημιουργός θα υποστεί ως το τέλος με αξιοθαύμαστη δύναμη τις συνέπειες από την ακατανίκητη έξη της για έκθεση του εαυτού της. Οι ψυχιατρικές κλινικές και τα κέντρα αποτοξίνωσης ακολουθούν τα προβλήματα με το βάρος της (ύψος 1,60 βάρος 180 κιλα) που την ακινητοποιούν για κάμποσα χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι. Η jazz, η soul, το rockκαι το funk της οφείλουν πάρα πολλά και η φυσιογνωμία της θα παραμείνει στο πάνθεον της μουσικής ιστορίας.
Στις 20 Ιανουαρίου 2012 η Etta James άφησε τη τελευταία της πνοή μετά από άνισση μάχη με την λευχαιμία..
Πηγή: www.musicpaper.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου