Η πολιομυελίτιδα που έπαθε στην ηλικία των τεσσάρων, του άφησε κινητικά προβλήματα και τον κράτησε αρκετό καιρό μακριά από το σχολείο. Όλο αυτό το διάστημα το αφιέρωσε στην εξάσκηση πάνω στις χορδές της κιθάρας, που είχε μάθει από τον πατέρα του.
Το 1937, με την αιγίδα της "March of Dimes" αποκαταστάθηκε το μεγαλύτερο μέρος της κινητικότητας του McGhee. Κατά την περίοδο της ανάρρωσής του ταξίδευε, παίζοντας, σ' όλες τίς Νοτιοδυτικές Πολιτείες. Σ' αυτή του την εξόρμηση, το 1940, ο οποίος, με τη σειρά του, σύστησε τον McGhee, στον κυμηγό ταλέντων J.B. Long. Ο Long του έκανε ένα συμβόλαιο με την "OKeh/Columbia" και στη ντεμπούτο ηχογράφησή του, στο Σικάγο, προέκυψαν δώδεκα κομμάτια σε δύο μέρες.
Ο θάνατος του Blind Boy Fuller, που ήταν ο κύριος blues καλλιτέχνης του Long, το 1941, δημιούργησε πρόβλημα στην "Okeh", που ξεπεράστηκε με τις πρώτες ηχογραφήσεις του McGhee, στον οποίο δώθηκε το παρατσούκλι "Blind Boy Fuller Νο 2". Λίγο αργότερα μάλιστα, ο McGhee έγραψε ένα συγκινητικό τραγούδι-αφιέρωμα στον Fuller, με τίτλο "Death of Blind Boy Fuller". Την ίδια εποχή κι ενώ ο McGhee ηχογραφεί στην "OKeh", το "Workingman's Blues", συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Sonny Terry κι αυτή η συνεργασία έμελλε να είναι μοιραία.
Οι δυό τους μετεγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη το 1942. Πολύ σύντομα ενσωματώνονται στην στο κύκλωμα folk μουσικής της πόλης και συνεργάζονται με τους Woody Guthrie, Pete Seeger και Leadbelly. Μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο McGhee αρχίζει να ηχογραφεί, με ή χωρίς τον Terry, για μια πλυθώρα των R&B ετικετών: "Savoy" ("Living with the Blues," with Roy Gaines and Carl Lynch ("Robbie Doby Boogie" το 1948 και "New Baseball Boogie" το 1949), "Alert", "London", "Derby", "Sittin' in With", και στη θυγατρική της "Jax" το 1952, "Jackson" και "Red Robin" της "Bobby Robinson" το 1953, "Dot" και "Harlem", πριν αγαπηθεί από το folk ακροατήριο, κατά τα τέλη της δεκαετίας του '50, με τον Terry στο πλευρό του. Μια από τις τελευταίες ηχογραφήσεις του McGhee για τη "Savoy", το 1958, ήταν το εξαιρετικά σύγχρονο "Living with the Blues" με τους Roy Gaines και Carl Lynch, με τον Roy Gaines και ο Carl Lynch, με έναν ήχο, στις κιθάρες, πολύ μακριά από τον κόσμο της folk.
Oi McGhee και Terry ήταν μεταξύ των πρώτων blues καλλιτέχνών που έκαναν περιοδία στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50, και τόλμησαν να βγουν στο εξωτερικό συχνά μετά από αυτό. Σε πληθώρα άλμπουμ τους στα τέλη της δεκαετίας του '50 και στις αρχές του '60 για τις δισκογραφικές "Folkways", "Choice", "World Pacific", "Bluesville", και "Fantasy" παρουσίασαν το "Piedmont blues", ένα στυλ, που δεν παγιδεύεται στην ακουστική folk μόνο. Ο McGhee δεν περιόριζε τα ταλέντα του μόνο στις συναυλίες. Εμφανίστηκε στο Broadway, για τρία χρόνια, στο "Cat on a Hot Tin Roof" του Tennessee Williams, το 1955, και αργότερα έπαιξε ένα ρόλο στο "Simply Heavenly" του Langston Hughes. στις ταινίες "Angel Heart", "Buck and the Preacher" και σ' ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής κωμικής σειράς "Family Ties" είχε μια αξιοπρεπή παρουσία. Ο κύκλος κλείνει, για το ντουέτο McGhee και Terry κατά τα μέσα της δεκαετίας του '70, που προτίμησε να μην μοιράζεται τη σκηνή με ένα άλλο μουσικό κι έτσι, ο Terry θα παίξει με έναν άλλο κιθαρίστα και ο McGhee θα συνεχίσει μια σόλο καριέρα. Μια από τις τελευταίες συναυλιακές εμφανίσεις του McGhee ήταν στο "Chicago Blues Festival", του 1995, όπου η φωνή του ήταν, μεν, λιγότερο δυνατή, από ότι συνήθως, αλλά όχι λιγότερο συγκινητική.
Ο θάνατός του, στις 16 Φεβρουαρίου 1996, ήταν μια μεγάλη απώλεια για το blues...
ΠΗΓΗ: http://www.allmusic.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου